Groot toonmoment. Twijfel slaat weer toe. Na weken van complete leegte, verwarring, blokkering slaat mijn lichaam op hol. Oh wat haat ik die momenten.
Het beeld dat mijn ultiem utopia weergeeft bevat elementen die belangrijk zijn voor mij. Ik vond het fijn als kind om op je rug te liggen en naar de wolken te staren, hoe deze in beweging zijn, steeds veranderende tijdelijke figuren die je niet kan grijpen. Tenzij met een fototoestel maar dat was destijds nog behoorlijk duur met de filmrolletjes en het idee van het ongrijpbare spreekt me wel aan. Sterren nog zoiets. Het uitdijende heelal altijd in beweging. Is er een grens of is het oneindig en hoe kunnen we dat vatten? Hoe is het ontstaan en tijd is dat oneindig? Water, de zee voortdurend in beweging. Ik voel me als een vis in het water. Niet voor niets het sterrenbeeld vis? Het beeld bestaat uit lagen omdat het voor mij een mysterie creëert om niet meteen alles te zien. Dat geeft ruimte om zelf op ontdekking te gaan en te fantaseren wat er zich achter bevindt. Het geeft ook mijn reisverhaal weer waar er om elke hoek een nieuwe verrassing kan schuilen. Dus denk ik dat samengevat dit beeld redelijk goed weergeeft waar bij mij een groot deel van het leven om draait.
0 Comments
Leave a Reply. |
Project
In het kader van het jaarthema Utopia - Vakoverschrijdend atelier - Meer. Archieven
April 2016
Categorieën
|