Terugkerende thema's zijn desolate landschappen, de zee en berglandschappen. Allemaal geschilderd in hetzelfde somber kleurenpalet. De zee beeldt hij vaak zwart af wat een sfeer van melancholie oproept. Ik ontdek er ook een zekere vorm van poëzie in en uitdrukking van zijn zoektocht naar z'n innerlijke ziel.  Iets wat ik ook enorm ervaar in zijn werk 'de kapel van het niets'. Waar je zelf op zoek gaat naar je eigen ik.

Een desolaat landschap. Ben ik alleen in deze wereld?

Zijn werk zit vol verwijzingen naar historische gebeurtenissen en figuren, waarbij oorlog, verval en destructie belangrijke thema’s vormen. Met thema's zoals leven en dood, mystiek voel ik meer verwantschap mee. Naast verf gebruikt hij ook materialen als stro, zand, glas, as, beton, roestig ijzer, klei en lood.
Ik raak geïnspireerd door de vage achtergronden gecreëerd met zichtbare penseelstreken. Dat ademt voor mij een bepaalde sfeer uit.

Eén van de mogelijke rustplaatsen die ik tegenkom onderweg.
Op de voorgrond een waterpartij in beweging. Watervogels nemen een pauze en vormen tijdelijke metgezellen tijdens mijn reis in een nogal onrustige en onduidelijke wereld.
Op de achtergrond een opflakkering van vuur in de duisternis.

Joseph Mallord William Turner

Gefascineerd door de kracht van de natuur en een schilder van het licht. Latere werken neigen naar abstractie, de vormen zijn vaag en kleuren versmelten. De sfeer van de natuur is belangrijker dan de fotografische gelijkenis met het onderwerp.

Groot toonmoment.  Twijfel slaat weer toe. Na weken van complete leegte, verwarring, blokkering slaat mijn lichaam op hol. Oh wat haat ik die momenten. 

Het beeld dat mijn ultiem utopia weergeeft bevat elementen die belangrijk zijn voor mij. 

Ik vond het fijn als kind om op je rug te liggen en naar de wolken te staren, hoe deze in beweging zijn, steeds veranderende tijdelijke figuren die je niet kan grijpen. Tenzij met een fototoestel maar dat was destijds nog behoorlijk duur met de filmrolletjes en het idee van het ongrijpbare spreekt me wel aan. 

Sterren nog zoiets.  Het uitdijende heelal altijd in beweging. Is er een grens of is het oneindig en hoe kunnen we dat vatten? Hoe is het ontstaan en tijd is dat oneindig?

Water, de zee voortdurend in beweging. Ik voel me als een vis in het water. Niet voor niets het sterrenbeeld vis?

Het beeld bestaat uit lagen omdat het voor mij een mysterie creëert om niet meteen alles te zien. Dat geeft ruimte om zelf op ontdekking te gaan en te fantaseren wat er zich achter bevindt. Het geeft ook mijn reisverhaal weer waar er om elke hoek een nieuwe verrassing kan schuilen.

Dus denk ik dat samengevat dit beeld redelijk goed weergeeft waar bij mij een groot deel van het leven om draait.

Spelen met de zichtbaarheid van de verschillende lagen.  Onderzoeken of dit idee te programmeren valt.